Kitap hakkında: 2011 / İçerik: Arada! Jolly Roger Büyük Oyun Shantung'un Yazı Tipi Bu neden yapıldı... veya gerekli açıklama. 12 Kasım 2010'da, manevi bir dürtüye ya da dilerseniz günaha karşı koyamadım ve daha sonra Gleb'in "Varyag" - kazanan" hakkındaki bir kitap serisinin ikinci cildi haline gelen her şeyi yeniden yapmak için oturdum. Doinikov (ilk kitabı “Varyag” "kazanan" idi - 2009'un başında çıktı, ikincisi - "Her şey yerli yerinde! "Varyag" ın dönüşü - 2011 yazında). Bundan ne çıktı? Yargılamanız gerekirse, neden "alternatiften alternatife" yazmaya başladım? Öncelikle birkaç kez hevesle okuduğum ilk kitabın ortaya çıkmasından duyduğum büyük keyif ve mutluluk bu olmadı. "Tsushima" ve "Port Arthur" dan bu yana, sonunun ciddi şekilde bulanıklaştığına dair anlayış, yazarın "ürünü" zamanında teslim etmek için acele ettiği yönündeydi. yayıneviyle yapılan sözleşmenin son teslim tarihleri ​​sıkıştığında oluyor ama kimse beni aceleye getirmedi. Üçüncüsü, yazar olduktan sonra FAI ve Samizdat'ta eserin ve yazarının izlerini aramak için orada metinle tanıştı. hazırladığı ikinci bölümün. Ve sonunda secdeye kapandı. Ne yazık ki, ilk kitabın sonuyla karşılaştırıldığında bile çok daha fazla zaman tutarsızlığı ve olgusal hata var! Elbette, çocukluktan beri denizcilik tarihiyle ilgilenmeyen, Rus-Japon Savaşı'ndan "hasta olmayan" insanlar için bunlar çoğunlukla görünmezdi, ancak düşünceli bir okuyucu için kitabın seviyesi keskin ve geri dönülemez bir şekilde azaldı. Yazarın İmparator II. Nicholas, amiraller Alekseev ve Makarov gibi gerçek figürleri "dekoratif" kullanmasının yanı sıra. Dördüncüsü, ikinci kitabın "Alt-Tsushima" bölümünde Japon filosunun yenilgisi yerine yazar, Rus tarafı için soluk, "puan" bir zaferle biten devasa ve sindirilemez bir eylem yazdı. Dürüst olmak gerekirse, beklentilerimde acımasızca ve acı bir şekilde aldatıldım. Ve son olarak beşinci olarak. Yazarın ikinci kitabı Japonya ile dostane bir "uzlaşma" ile bitiyor ve bunun sonucunda şu anda saygın Gleb Borisovich tarafından yazılan üçüncü kitapta her şey Rusya'nın İtilaf bloğuna girmesiyle bitiyor. Anglo-Sakson devletlerinin çıkarları için Almanya ile savaş için. Ve bunların hepsi, II. Nicholas döneminin Rus siyasi seçkinlerinin Anglo-Saksonlarla ittifaka yönelmesinin 50 milyon ceset şeklinde zincirleme bir reaksiyona yol açtığı 20. yüzyıl deneyiminden sonradır. yurttaşlarımız! O halde neden ilk cilde bu kadar çok ruh kattınız? Kendimizi ve okuyucularımızı Rusya'nın hayatta kaybedenler olduğumuza bir kez daha ikna etmeye çalışmak mı?! Yoksa Torontolu yazar daha mı iyi biliyor? Çalışmaya başlamam için son itici güç, filomuzun tarihi ve o nefret dolu savaş hakkında gerçek meraklılar ve uzmanlar arasında, savaşın ilk günlerinden itibaren kitap hakkında aktif bir tartışmanın olduğu Tsushima forumlarını ziyaretimdi. üzerinde çalış. Bütün parçaların eklendiği yer. Ama... ancak Gleb Borisovich'in bu tartışmayı reddettiği ve forumu "ziyaret etmeyi" bıraktığı ana kadar. Kendimi benzer düşünen insanlardan oluşan bir çevrenin içinde bulunca bu adımı atmaya karar verdim. Sonuçta mesele sadece ikinci bir kitapla bitmedi elbette. Yazarın birçok "hatasını", yanlışlığını ve hatasını ortadan kaldırarak ilkinin yarısından fazlasını yeniden yazmak zorunda kaldım. Beklenen üç ay yerine neredeyse bir yılımızı aldı. Ve eğer Tsushima Forumu'ndaki meslektaşların özverili yardımları olmasaydı, bu kolektif çalışma asla gerçekleştirilemezdi.